Selected quad for the lemma: spirit_n
Text snippets containing the quad
|
ID |
Title |
Author |
Corrected Date of Publication (TCP Date of Publication) |
STC |
Words |
Pages |
|
A56744
|
A letter from Dr. P. to the Bishop of R--- in vindication of his sermon on Trinity Sunday.
|
Payne, William, 1650-1696.
|
1696
(1696)
|
Wing P905; ESTC R33033
|
40,115
|
93
|
quarrel with them upon all Occasions they could find They bore an hostile Mind and inveterate Spirit and implacable Malice against them for other Reasons and therefore lay at Catch to Accuse and Expose them tho' never so falsly and unjustly and resolved to persue the Charge of Heresie against them in all Points where there was the least shadow or colour and especially in so tender a point as this of the Trinity where 't is so easie to make it with a little Spite and Malice and so hard to avoid it with the utmost Caution upon so Nice and Difficult a Subject The Learned Friends of the Reformation have sufficiently cleared and vindicated Mr. Calvin's Orthodoxy in those Points notwithstanding some few Expressions by which he dislikes calling the Trinity one God c. as not strictly Scriptural in Epist ad Polon and it would have been looked upon as a very odious and ill Office to the Service of Popery and Dishonour of the Reformation if any Protestant had joined with his Popish Enemies and Accusers and countenanced or maintained the same Charge against him If there were a true Spirit of Christian Charity Love and Good Will among us our Differences and Dissentions about the Trinity would quickly be at an end however high they have been carried of late by some among us Your Lordship I know will take Care with your great Prudence and Temper to preserve this among us at Westminster And may the God of Peace and Love inspire the Hearts of all Christians and especially of all Clergy-men who are of the same Faith and the same Communion that they may keep the Unity of the Spirit in the Bond of Peace and hold the Mystery of the Faith in a pure Conscience Some Opinions and Differences of the School-men and Romish Divines about Deus Vnus Trinus DEus genuit Deum qui non est Deus Pater ergo non est tantum unus Deus personaliter quod verum est Durandus in Sentent Lib. 1. Dist 5. Qu. 2. Sensit Petrus de Aliaco in 1 Q. 3. circa finem et Q. 5. per totum et ut videtur Marsilius in 1. q. 5. art 2. ad 5. Sc. de rigore Sermonis recte posse dici personas esse tres Deos et tantum vitari oportere eum modum loquendi propter periculum ne credantur tres Divinitates Valent. Disp 2. Qu. 13. Punct 3. Quúm Deus ponitur respectu termini vel praedicati essentialis supponit pro essentiâ sed quúm in respectu termini vel praedicati notionalis supponit pro personâ et hoc intelligitur quùm ponitur respectu termini precisè supponentis pro supposito vel essentiâ et hoc rationabiliter tum propter identitatem divinae naturae et suppositi tum etiam propter Haereticos ne si Deus precisè supponeret pro supposito multae propofitiones essent concedendae quae per astutiam Haereticorum simplicibus propositae essent ijs occasio errandi credendi pluralitatem Deorum ac Divinarum Essentiarum Biel Repertorium L. 1. Dist 4. Qu. 1. Notandum quòd cum Deus ponitur cum signo alietatis aut importante pluralitatem supponit essentialitèr hoc ne si concederent quod Pater est alius Deus à Filio simplices putarent esse plures Deos cavent enim Doctores ne detur occasio errandi simplicibus quo credant esse plures Deos essentialiter distinctos quo modo errent idololatrae ideo illae negantur Deus genuit Deum Pater Filius Spiritus sanctus sunt tres Dij quamvis concedatur quod persona genuit aliam personam divinam Ibid. Catholicè dici potest una essentia trium personarum et tres personae unius essentiae non autem unus Deus trium personarum vel tres personae unius Dei Id. L. 1. Dist 34. Haec cum Petro Aliaco non satisfacerent Sc. Explicatio symboli Athanas non tres aeterni c. quam Thom. Aquin. Holcot alij dabant aliam interpretationem indagare coactus est in Symbolo inquit cum concedantur tres coaeterni miror quare ibidem negantur tres aeterni nec video rationem diversitatis postea dum quaerit sitne aliquo sensu concedendum tres esse Deos quid his responderi velit indicat ait Dei nomen aliquando sumi essentialitèr atque ita reciprocari cum essentiae divinae sen divinitatis vocabulo eique esse plane 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 aliquando intelligi personaliter supponereque 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 pro divina personâ et sic Deum generari à Deo et Christum Dei esse Filium priore designatione non credendum esse tres Deos ne Dei essentia multiplex existimetur posteriore quemmodum istae propositiones recipiuntur non tantum est una persona divina vel tres sunt personae divinae quarum quaelibet est Deus sic agnoscendas esse has non tantum est unus Deus vel plures sunt Dei quod tales idem penitus valeant juxta hanc alteram significationem idque apparere per nominis rationem atque vim Aliaco q. 5. prim Sentent Genebrard de Trin. l. 3. p. 234. Posset etiam dici nomen Deus interdum spectare ad personam eo sensu esse tres Deos interdum idque saepius ad essentiam referri tumqueVnicus est Deus Id. p. 237. Si mavis tres Deos in tres divinas personas possis dicere atque interpretari non vocabulum Deus aliquando sumitur hypostaticè ut Deus a Deo Id. L. 2. p. 155. Ad eosdem pertinet quod adjicio de tribus Dijs hoc 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 〈◊〉 quum Petrus Aliacensis assentientibus Theologis putet in aliquo sensu verum tamen apud populum magno offendiculo dicitur inter eruditos nihil habet offensae quibus cognitum est Dei vocabulum non semper sonare divinam essentiam sed accipi nomen pro personâ ut cum dicimus Deus gignit Deum Jesum esse Filium Dei nihil enim aliud intelligunt docti quam esse tres personas in quarum unamquamque competat Dei vocabulum Neque prorsus negat Alliacensis posse dici tres omnipotentes ac tres aeternos si negaret consequitur tamen ex his quae concessit posse dici tres Deos licet non simplicitèr quemadmodum enim juxta Dialecticam non est absurdum dicere tres sapientes uná sapien tià tres bonos eadem bonitate tres omnipotentes eádem omnipotentiā tres esse sed eâdem essentiâ tres volentes eâdem voluntate it a non arbitror impium dicere tres Deos eodem Deitate non enim minùs ad substantiam Dei pertinet Deum esse quam sapientem esse verum ut haec non asserit Alliacensis ita nec ego assero in hoc tantum adduxi ut docerem fieri posse ut quaedam sint vera